20/10 Santigron

Vandaag gaan we op 2-daagse naar Santigron. Dit is een Marron dorpje dicht bij Paramaribo. We vertrekken met de bus, samen met de vrouw van de tour, Anke. We stopten voor een marktje in Lely dorp ook gekend als Koffie djompo. Deze naam komt van de slaaf Koffie (naam voor iemand geboren op een vrijdag) die vluchtte terwijl hij achterna werd gezeten. Toen hij bij een kreek kwam van wel 6 meter, sprong (djompo) hij erover en was veilig. Natuurlijk moet je dit verhaal met een korreltje zout nemen.

We kwamen aan in het dorpje Santigron en kregen een aantal weetjes mee.
* We mochten geen foto's nemen. Hiervoor moesten we de gids om toestemming vragen. Omdat er in het dorp nog mensen zich als vroeger kleden (met blote borsten). En 2 jaar geleden heeft een toeristen groep een kalender gepubliciteerd in Nederland met hun foto's.
* We mochten niet alleen door het dorp lopen.
* Er was pas sinds 2008 een asfalt weg naar Santigron. Wat betekende dat het nog maar recent is dat het dorp mee voordeel heeft van de ontwikkelde maatschappij van Paramaribo. Zoals telefoons, elektriciteit, auto's,...

Naast het dorp lag onze verblijfplaats. Daar kregen we enkele hutjes. Ik, Astrid, Babet en Merel kregen een zeer mooi hutje. Zodra we klaar waren ons te installeren vertrokken we met onze gids Pukkie voor een dorpswandeling. Bij iedere boom en plant bleven we eens staan om iets te horen. Het was zeer interessant, maar Oh zo warm in de vlakke zon!
* Wist je dat je 2 geslachten had bij de papayaboom! De mannelijke geeft alleen bloemen en het verschil kan je niet op voorhand zien.
* Er was een tempeltje voor de geest van de slang. Dit had te maken met slechte dingen. Maar ik ben zo niet te vinden in dit thema en schrijf er dus ook niet meer van op. :p
* We zagen mango, okra, ananas, kokosnoot, appelsienen, pepers, citroengras, koriander,...
* Iedereen heeft een 'kostgrondje' om dingen te laten groeien en zelf te nuttigen.
* Er was 1 knalroze huis. Dit was voor de vrouwen, wanneer ze ongesteld waren, onrein, moesten ze hierin komen wonen. Had ook iets te maken met geesten. De man moest dan voor de kinderen zorgen en al de rest.

Als laatste gingen we bij de basisschool langs. De kinderen werden dol als ze ons zagen! Ze wilden ons zelf achtervolgen. :)

Eenmaal terug aten we lekker Surinaams. En er was een hut met hangmatten. Na het eten vlogen we ernaar om te relaxen. En tuurlijk vielen we in slaap.

We werden wakker gemaakt omdat de mensen uit het dorp gekomen waren om een dans-muziek optreden te geven. Het waren 5 dansen, waaronder de eerste een oud slavendans om hun toen te troosten. Spijtig dat de meisjes die dansten, niet zichtbaar enthousiast waren. Verder was het wel leuk. Achteraf kwamen ze nog met allerlei spulletjes. Ik kocht een uit hout uitgekerfd stuk. Heel mooi. De man die het heeft gemaakt was 2 weken geleden overleden en was de laatste houtkerver van het dorp.

Hierna gingen we met de korjaal, we konden er net allemaal in, een tochtje maken. We zagen een luiaard in de bomen hangen. Van de Saramaccarivier gingen we een kreek in. Daar zagen we een slang en slingerende apen. Zeer leuk!
We kwamen een volgend dorpje tegen, Brooklyn, van de Amerikanen die er woonden.

We hadden te horen gekregen dat, anders dan in ons contract, de drank, op ééntje na bij het eten, te betalen was. We waren daar allemaal niet tevreden mee aangezien onze prijs voor deze trip wel voldoende was. Dus gingen we maar eens de winkel van het dorpje binnen voor wat drank voor s'avonds.

Terug aten we barbeque kip met casave frietjes. Mjam!

Pukkie zorgde ervoor dat er nog een bandje kwam spelen. Een gitarist en een ritme-stok-slager. Verder hoorden we dat we onze drank niet mochten opdrinken, we moesten het kopen bij hen. Rebels als we waren, deden we dit niet helemaal. We kochten blikjes bier, als deze leeg waren vulden we ze met 'broertje van borgoe' en sap of cola. De eigenaressen waren niet zo in, in onze grote groep met jongeren en hielden zich afzijdig. Wij amuseerden ons, leerde Surinaamse liedjes, dansten en zongen net bekende liedjes mee. Pukkie zei dat ze nog nooit zo'n enthousiast publiek hadden en het nog nooit zo leuk was. Yeah!
We speelden daarna 30 seconde en tegen dan was het 23u. En de eigenares wou dat Pukkie vertrok. Wij vonden hem leuk en vonden dit wat stom. Mja, niets aan te doen. Zij gingen slapen en we waren alleen. We speelden levend kwartet, pang pang en uiteindelijk omgekeerd verstoppertje. Maarten ging zich verstoppen en wij moesten hem zoeken. Allee met enkelen vonden we hem en we gingen bij zijn schuilplaats zitten. Toen we op verplaatsing gingen, al sluipend, kwam de eigenares naar buiten en schreeuwde dat het genoeg was enz... Iemand zei dat we verstoppertje speelden en de eigenares zei "zijn jullie 3?!" Daar waren sommigen (velen zaten in de jeugdbeweging) wel van op hun tenen getrapt. Allesinds werd er nog wat vanalles gezegd en deden we dan nog stil enkele raadsels. Heel gezellig sloten we de super nacht af.

Wel hadden we onze bedenkingen bij de eigenaressen. Zij waren precies niet zo eerlijk en vriendelijk zoals men zou verwachten.