Vandaag gaan de kinderen terug naar school. Daardoor kunnen we pas op de middag komen wanneer ze thuis komen. Toen we aankwamen, was het praktisch verlaten. De kleinste kindjes waren er, maar bijna geen personeel! Wat is er dus aan de hand, er is geen geld meer om de zusters te betalen, dus komen ze gewoon niet. Alleen 1 vrouw was er die ook de nacht had gedaan. Amai, even toch geschokt. Zelf de verantwoordelijke was er niet!
Later kwam er een afgevaardigde van iets ministerisch-achtig. Zij kwam kijken hoe het er aan toe ging. En ze besefte dat het niet super ging, maar ook niet echt slecht. Daarna vertelde ze dat de kinderen hier verwent zijn. Wij (Nederlanders en Belgen) keken elkaar eens verbaasd aan. Omdat ze elektriciteit hebben, stromend water en iedere dag is er wel iets van eten, geen voorraden maar wel op het juiste moment is er wat. Ze zei dat anderen het veel lastiger hadden. Ik dacht van 'wat zegt die nou'?! Suriname klaagden volgens haar te veel. Maar Suriname is toch een 3de wereldland! En als je dit vergelijkt met wat wij kennen... Allesinds luisterden we mee, maar konden we niet echt aan het gesprek mee doen, omdat wij het moeilijk vinden om in hun ideeën verder te gaan.
S'avonds zijn we naar Havana gegaan. Donderdagavond is er altijd salsa te dansen. Het zag het ongelofelijk uit bij sommigen, de echte pro's.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten