In het opvangcentrum valt het ons al langer op dat er steeds eten/snoep is voor de kinderen. Ze eten letterlijk een hele dag door. Dus vandaag ontbijt, koekje, brood, nog eens brood, nog een koekje, een snoepje en dan eten.
Deze keer was het wel dat het fornuis het niet deed en we later aten. Maar niet alleen bij de kinderen, overal valt het op. En dit hoorde we ook van het meisje dat stage doet bij de dieetkundige. Ze eten te vettig en te veel.
De kinderen spelen in het opvangcentrum met vanalles dat geen speelgoed is. Touw en plastieken zakken, daar maken ze vliegers mee. Stukken hout waar er nog een spijker in zit, waaraan ze zich pijn kunnen doen. Allesinds wij zouden onze kinderen niet in deze omgeving loslaten. Wat me dan ook echt kwaad maakte, was toen ik Cloe met iets in zijn mond zag. Hij was super blij met zijn "snoepje". Ik vertrouwde het niet en liet zijn mond open doen. Hij dacht dat het een spelletje was en deed ondeugend zijn mond heel snel open en toe. En toen zag ik het.... Een kleine batterij zat in zijn mond. Ik zei streng dat hij het moest uitspukken en haalde dan zelf de batterij uit zijn mond. Ik was zo kwaad dat kinderen van nog geen 3 jaar aan deze spullen konden! Ik snap dat niet...
Sommige Surinamers berijpen niet dat er een verschil is tussen Nederlanders en Belgen. Voor anderen is het dan weer een totaal andere wereld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten