3/11 Babyschildpad!!!

Claartje is zo'n schat. Speciaal voor mij ging ze met me mee naar de vlindertuin op mijn laatste dagje. Het was heel mooi. De vlinders vlogen rond ons heen en zaten zelf op onze benen. En toen kregen we vlinder kusjes ^^
We volgden de gids en kregen veel uitleg over vlinderkweekerij en hun levensloop. We zagen speciale planten waar ze hun eitjes op legden, zagen vlinders uit hun poppen komen, verschillende soorten poppen en rupsen. Heel interessant! Verder bezochten we de landschildpadden en verderop waren de baby's!!!! Ö
We mochten ze vasthouden en zo. En in de eerste bak zaten degene die net uit het ei kwamen en met tientallen lagen ze op elkaar. Er viel zelfs één op zijn rug. Maar alles kwam goed. Oef!
Ik vind schildpadden zo zalig! Daarom alleen zou ik al zijn gekomen. Ik heb er net geen meegenomen. Hij zou toch niet door de douane zijn gekomen. :(
Verder zagen we de tapijtslang.

We dronken een drankje bij de vlinders en genoten hoe vredig ze rondvliegen. We werden er instant gelukkig van.
Verder was er nog een insectenmuseum. Dit waren opgespelde dieren. We keken rond en ik vertelde Claartje wat, toen ik opeens de rij spinnen zag. FML! Ik vloog de kamer uit en was zo erg geschrokken! Claartje stond me natuurlijk uit te lachen. Aaargh zo grote spinnen hier. Chance dat ik er geen ben tegen gekomen!
We sloten onze ochtend af met een heerlijke pindasoep bij souposo. Deze keer waren we er in een halfuur buiten. :)
Nog gauw alle kleine dingen inpakken en nog wat buiten zitten en genieten van men laatste minuten.

Toen ik werd opgehaald had ik niet de tijd om me droevig te voelen. In de bus kwam dit dan wel op. :(
Ik zag dat het land zich uitte hoe ik me voelde. Ja ik wil wel naar huis voor men familie en vrienden. Maar het had gerust wat langer mogen duren. Ik ga iedereen zo missen.
De hemel zag heerlijk blauw naast de donkere regenwolken die duidelijk niet veel verder alles zeike nat maakten.

Nu zit ik te wachten op men vliegtuig. Ik neem zometeen men valium zoals de dokter zei en binnen een halfuur mogen we het vliegtuig in. Koekjes eten gaat niet zo goed, men tand is zeer gevoelig. Hopelijk wachten ze niet lang met het eten. Ik heb nu alles wat gerelativeerd en zie voor het eerst onder ogen dat ik morgenochtend in Nederland ben en nog enkele daagjes ga genieten van centerparks. Dit avontuur is gedaan en ik ben klaar voor andere (zoals de komende tijd waarin ik werk zal zoeken). Gelukkig hou ik er veel aan over. Fantastische vrienden, ervaringen en herinneringen!

Suriname je was formidabel!

Over and out.

2/11 F*ck my life

Zoals Babet het zou zeggen: "F*ck my life!". Gisterenavond kreeg ik tandpijn en dat ging wel over na eens men tanden te poetsen. Maar toen ik ging slapen, hielp nog heel weinig. Ik probeerde te poetsen, tandpasta op de 2 achterste tanden boven en beneden, pijnmedicatie en laatste redmiddel de enige alcohol die ik had: sangria. Ik zou het opnieuw zeggen FML! Ik sliep gewoon niet! Ik werd langzamerhand gek in men hoofd en tegen de ochtend stortte ik bijna in. Dus ik stond op en deed alles wat ik had gepland. Paar inkopen, men fiets terug afgegeven en helemaal bezweet kwam ik terug. Mijn lichaam en mijn tanden hadden nood aan iets koud. Ijsjes verdoofde mijn tanden. Maar ik had het zo moeilijk. Men vrienden konden het niet meer aan. Ik had er al aan gedacht maar hoorde dat de tandartsen hier slecht waren. Ze trokken direct je tanden uit! Maar ik werd overtuigd en samen door de hulp van Merilva ging ik naar de tandarts. Het bleek een ontsteking van mijn zenuw in mijn tand te zijn. En daardoor deed alles pijn. Ik kon kiezen:
1. Tand eruit trekken, maar dat kon niet meer omdat ik mogen vlieg.
2. Het zo laten en in de vlieger nog meer pijn hebben door de druk.
3. Een ontzenuwing.

Ja veel keus had ik niet en toen ik het men Zoï en Arlinde besprak, nog een pijnaanval kreeg, had ik besloten me onder handen te laten nemen. Ik ben doodsbang van de tandarts en al zeker als er zo iets groots aan zit te komen. Het ging een tijdje duren en de verdoving viel goed mee. Nog een paar extra prikjes omdat het bij mij toch nooit genoeg is. En town begon het. De dokter was fantastisch! Ze gaf veel uitleg en was echt begaan. Op een moment stopte ze en zei ze dat ze niet verder kon doen en ik eerst moest stoppen met bibberen over men hele lichaam. Zo gestressed was ik dus! Ik kon men tranen niet inhouden van de angst en ze gaf me een drankje en de tijd om te bekomen. Ik weet niet wat het drankje was, maar het hielp zo goed!!! Ik kon erna relaxen en op een moment zelf bijna in slaap vallen. Tegen het einde moest ik nog een foto laten nemen om het resultaat te bekijken en ik was ferm gedrogeerd en had moeite met stappen. Haha! Maar allesinds stond ik niet veel later buiten met men fantastische, lieve vrienden die me zo hard hebben gesteund! Echt lieverds, bedankt! :')
Mijn gezicht was half verlamd, hilariteit voor iedereen behalve mezelf. :p
Och ik had geen pijn en dat was het belangrijkste!

Nog gauw mijn pijnmedicatie halen, ik had zelf valium voor op het vliegtuig voorgeschreven gekregen. En iedereen had mijn 'laatste avondmaal etentje' al op hun buik geschreven, toen ik binnenkwam en we lekker toch gingen.

Weer malchance! Souposo was toe, Brokie was toe, dan maar Ji-ji's. En het was lekker. Ik had een heerlijke avond met men te gekke Hollanders! Echt ik vond het super. Enja ik was emotioneel, weeral, maar al heel de dag door de vermoeidheid en de pijn. Maar ik zie ze allemaal graag! Ze hebben Suriname tot een heerlijke tijd gemaakt!!!

1/11 Torarica zwemmen

Mijmering:
Ik kan me voorstellen dat mensen naar Suriname komen om alleen van het weer te genieten en in een luxe hotel verblijven. Zoals ik hier nu zie, zo van die eenzijdige mensen. Ik ben er om een dagje te zwemmen. Maar ik bedenk me dat vele mensen hier zijn die wel tours doen en misschien iets gaan eten in de bekendste restaurants van de stad. Maar nooit zien hoe het hier echt is, zoals de vrijwilligers en stagairs. Wij zien hoe het leven hier echt is. We leren de mensen kennen en hun manier van leven. We zien hoe erg het verschil tussen arm en rijk is. En zoals ik, werken velen van ons met de armen. In het weeshuis hebben ze te weinig geld en dit zie je tijdens de maaltijden. De kinderen krijgen bij mij niet genoeg eten, want er is gewoon geen geld. Ook hoor ik nog vele verhalen van anderen. Zoals de aanpak in de ziekenhuizen, dat niet zo goed is.

Suriname is een 3de wereld-land en het heeft zeer veel moois te bieden buiten hun fancy hotels. Ik vind dat ik een fantastische kijk en tijd hier heb gehad. En ik raad iedereen aan om niet steeds de 'toerist' uit te hangen maar eerder de 'bezoeker'. De lokale mensen laten je veel sneller in hun hart en je leert zoveel meer bij.

Aja voor ik het vergeet! We hielden nog een filmavond buiten. En opeens! Zien we super veel ratten over de muren omheining lopen!
Ik ben geen fan van stereotypen en ik hou van de film 'ratatouille'.
Maar ik was doodsbang van deze grote beesten! En ze waren echt heel groot! Na de film ben ik dan ook al gillend/lopend naar men kamer gegaan. (Ik moest zeker 10m langs die omheining!). Voila mijn stoer imago heeft een kleine deuk gekregen maar laten we het positief zien. Ik heb voor de eerste keer een veel voorkomend en bekend dier gezien in Paramaribo. Hahaha :D

31/10 White beach

Jeeej! Nog genieten van men laatste weekendje. We hadden het fantastische idee om met een busje vol vrienden naar White Beach te gaan. En wat een goede keuze! Het was een zeer chill oord met hutjes. We hingen er onze hangmatten op en aten onze bami op. Dit is pas leven!

We gingen het water in, dat was afgezet met een hekken om de piranja's tegen te houden. En het water stond laag en er was een dikke modder laag. Maar soit, het was ideaal, lekker Surinaamse rivier kust. Een lekker lui middagje dat werd verstoord door een enorme regenbui. Wij zaten gelukkige droog. Weeral een fantastische dag achter de rug.

Nu begin me wel bewust te worden van men laatste dagen hier. :(
In de bus had ik het gevoel dat ik nu al de schoonheid van de natuur in me moest opnemen, zodat ik het me men hele leven zal herinneren. Aaagh ik word emotioneel... Niet huilen, Lies!

30/10 Halloweenparty

Hoe vaak hadden we het niet over Halloween. Ik was kei-enthousiast en zag het al helemaal zitten. De Nederlanders keken me dan raar aan en zeiden dat ze dat nooit vieren. Maar deze avond kwamen ze allemaal uit hun 'ik-hou-niet-van-halloween-stulp'. Aangezien er behalve latex-pakjes, nergens iets van verkleed kleren waren, maakten we alles zelf. Ik had mijn kattenoortjes gemaakt van ijzerdraad en aluminiumfolie. En make-up en verf deden de rest. De meesten droegen doktervestjes en anderen zagen er al eng genoeg uit dat het niet uitmaakte wat ze aanhadden.

Het Halloween feest van het unief was zalig! Een heerlijk opgemaakt bosje en super leuke attributen. Iedereen zag er leuk tot echt freaky angstaanjagend uit! Zalige nacht!